Η ελιά

Δεκάδες τα ποιήματα, πολλοί οι ποιητές που έγραψαν για την ελιά. Από τον Όμηρο μέχρι τους πιο σύγχρονους. Ο Όμηρος αγάπησε την ελιά μέσα στους χιλιάδες στίχους του, στα αποσπάσματα της Οδύσσειας (κυρίως) και της Ιλιάδας.

Στον Κωστή Παλαμά η ελιά είναι του ήλιου η θυγατέρα η χαϊδεμένη και αγαπημένη. Ο ήλιος  θρέφει την ελιά με την αγάπη του κι εκείνη παντού και πάντα αυτόν θέλει να κοιτάζει. Η σχέση ήλιου και ελιάς στο επίκεντρο.

Ακολούθως τονίζεται ότι όπου γης και… πατρίς. Η ελιά παντού στέκεται και δίνει τους καρπούς της, μέχρι να γεράσει, μέχρι να πάψει. Στον ίσκιο της ελιάς ξεκουράστηκε ο Ιησούς στο Κήπο των Eλαιών λίγο προτού σταυρωθεί και το δάκρυ του πότισε για πάντα τη ρίζα της. Η ελιά που είναι ο μόχθος των φτωχών και σπανίως των πλουσίων. Η ελιά που φωτίζει μέσα στη νύχτα με το φως του φεγγαριού πάνω στη ασημένια της φύλλα. 

Με αφορμή το ποίημα « Η ελιά» του Κωστή Παλαμά που διδαχθήκαμε και αναλύσαμε  στο βιβλίο της Γλώσσας, εμπνευστήκαμε , γίναμε μικροί ποιητές, γράψαμε τα δικά μας ποιηματάκια  και τα ομορφύναμε με τις ζωγραφιές μας:

Με φυτεύουν όπου θέλουν

νηστικοί ποτέ δε μένουν.

Λάδι και ελιά,

το βγάζω το χρόνο μια φορά!

Όλοι μ’ έκαναν  βασίλισσα  των φυτών

κι εγώ τους κυβερνώ

μες στο δάσος το πυκνό

σ’ εμένα κάθισε ο Χριστός!

Είμαι ένα απ’ τα σημαντικότερα  δέντρα

εχθρό δεν έχω κανένα πια

και το λέω δυνατά

τα πάντα μιλούν για μένα ξανά.

                                            Κατερίνα

Η ελιά είναι δέντρο

που βγάζει λάδι

και γεμίζει το καντήλι

να έχουμε φως το βράδυ.

                                           Ηλίας

Η ελιά είναι μεγάλη

ψηλή και φουντωτή

που ο Χριστός την ευλόγησε

πριν να σταυρωθεί.

Ζει πολλά χρόνια

ποτέ δεν παραπονιέται,

πολλές ελιές μας δίνει

 και πολύ ευχαριστιέται.

Όλα τα παιδιά την καμαρώνουν

γιατί δίνει ελιές παντού

 σ’ όλη τη γη φυτρώνουν

και μας μένει πάντα στο νου!

                                            Ερίλντα

Ο παππούς μου κάποτε είπε

τις ελιές να μην ξεχνώ

να ποτίζω, να κλαδεύω,

να μαζεύω τον καρπό.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν

κι αν εκείνος πια δε ζει

η ελιά δε θα γεράσει

το παιδί μου θα τη βρει!

                                   Χρυσούλα

Βρήκαμε και ποιηματάκια από βιβλία:

Ξεκινώ απ’ τα περιγιάλια

κι ανεβαίνω αγάλια-αγάλια

μέχρι τα ψηλά βουνά,

δασωμένα και γυμνά.

Μες στους κάμπους μες στα βράχια

Πλάι  ανεβαίνω πρίνους,

στα χωράφια με τις ρίζες μου ρουφώ

το χρυσάφι το αργυρό.

Κάθε δύο χρονιές καρπίζω

και τα κιούπια σας γεμίζω

με χυμό κεχριμπάρι

που αξίζει όσο

Τη ζωή στον τόπο δείχνω

με το λάδι μου το φίνο,

τη ζωή και τη χαρά

και στην αγορά φτερά.

                              Φραγκούλης

                                 

                                                                                      Μάριος

Δείτε επίσης ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ γυρισμένο στη Θάσο.

                                     Η δασκάλα και οι μαθητές της Δ΄τάξης

                               Καρβελά Αναστασία